Η νεφραγγειακή υπέρταση είναι αποτέλεσμα σοβαρών στενώσεων των νεφρικών αρτηριών που στη συντριπτική τους πλειοψηφία οφείλονται στη δημιουργία αθηρωματικής πλάκας στις νεφρικές αρτηρίες και στο 10% των περιπτώσεων σε ινομυώδη δυσπλασία της νεφρικής αρτηρίας. Η ίδια αιτία, η αθηρομάτωση του αγγείου, μπορεί να προκαλέσει ατροφία του νεφρού, νεφρική και καρδιακή ανεπάρκεια.
Διάγνωση και Αντιμετώπιση
Η διάγνωση της νεφραγγειακής υπέρτασης γίνεται μετά από έλεγχο των αρτηριών από τον Αγγειοχειρουργό, όταν η αρτηριακή υπέρταση, κυρίως η διαστολική, δεν αποδίδει ή εάν οφείλεται σε εντοπισμένη μεγάλου βαθμού στένωση της νεφρικής αρτηρίας ή σε ινομυώδη δυσπλασία της νεφρικής αρτηρίας.
Η αρχική αντιμετώπιση της πάθησης είναι συντηρητική με αντιυπερτασική αγωγή και ρύθμιση των παραγόντων κινδύνου.
Η διαστολή της στένωσης (αγγειοπλαστική με stent) και η αποκατάσταση της βατότητας του αγγείου, συχνά οδηγεί σε μείωση ή διακοπή των αντιυπερταστικών φαρμάκων και σώζει τον ασθενή από σοβαρές επιπλοκές στη νεφρική λειτουργία.